Wycinanki. Grzegorz Bednarski - wernisaż wystawy

Muzeum-Zamek Tarnowskich w Tarnobrzegu, zaprasza na wystawę

„

Wycinanki. Grzegorz Bednarski”

.

Wernisaż wystawy

:

Niedziela, 17 marca 2024 roku, godz. 17.00, Zamek Tarnowskich w Tarnobrzegu.

Wystaw czynna

: 17.03–21.04.2024 roku

Kurator wystawy

: Tadeusz Zych

Grzegorz Bednarski

urodził się w 1954 roku w Bydgoszczy. W latach 1975–1980 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie obronił dyplom u prof. Jana Szancenbacha. W 1980 roku rozpoczął pracę pedagogiczną na macierzystej uczelni, gdzie od 1998 roku, już jako profesor kieruje własną pracownią malarstwa.

Twórczość Grzegorza Bednarskiego jest zaliczana do tzw. figuracji krakowskiej. W latach 1981–1989 brał czynny udział w ruchu kultury niezależnej, czego wyrazem były ekspresyjne prace dotyczące problematyki egzystencjalno-metafizycznej.

Artysta tworzy w różnych technikach, równie sprawnie posługując się olejem, tłustym pastelem, akwarelą, ołówkiem oraz techniką kolażu.

Grzegorz Bednarski jest autorem licznych cykli malarskich: Wielki metafizyk (1981), Ni mas ni menos (1984), Hedonista maluje Ukrzyżowanie (1998–2002), Personifikacje (1998–2002), Popielec (2001–2004), oraz rysunkowych jak: Dom misteriów (1990), Bajka paryska – śmiej się dziadku (1994), Czy czyta pani Czycza czy Czycza pani zna (1996–1999) oraz Inferno (1993–2000).

Artysta wystawiał swoje prace w najbardziej prestiżowych galeriach, m.in.: w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Pawilonie SARP w Warszawie, Galerii Kordegarda, Galeria Garbary 48 w Poznaniu, Pałacu Sztuki TPSP w Krakowie, warszawskiej Królikarni, Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie, Galerii Angelica w Rzymie, Galerii Sztuki Sceny Plastycznej KUL w Lublinie, warszawskiej Zachęcie.

Jego prace znajdują się we wszystkich najważniejszych muzeach w Polsce oraz w kolekcjach prywatnych. Artysta uczestniczył także w Sympozjum im. Mariana Ruzamskiego organizowanym przez tarnobrzeskie Muzeum.

Wycinanki Bednarskiego

Wycinanka była stosowana przez wielu artystów, najbardziej znane są dzieła stworzone tą metodą przez Henriego Matisse’a w ostatnim okresie jego twórczości. Wycinek – to część większej całości służący do zbudowania nowej rzeczywistości

Budowanie jej z fragmentów (części) pokazuje strukturę całości, zaś jej treść jest pretekstem do budowy formy. Bednarski, dokonując fragmentaryzacji, mówi nam, iż świat składa się z połączonych i pasujących do siebie części. To artysty wiara w sens istnienia. Jest też odwrotna strona wycinanki, pokazująca nie tyle budowanie z części składowych nowej rzeczywistości, ile jej cięcie, fragmentaryzację i kawałkowanie. To swoista twórcza destrukcja. Linie cięcia, niczym ślady po okaleczeniu, pokazują ból istnienia, zabliźnioną (?) ranę – vanitas. To sprawia między innymi, iż klimat większości, jeśli nie wszystkich, wycinanek Bednarskiego przesiąknięty jest smutkiem. Artysta, niczym Demiurg buduje swój świat, jako skończone dzieło z układanych ręką dziecka puzzli. Naiwno-dziecięca jest także forma (kształt) linii, tak bardzo rozpoznawalnych w jego twórczości. Tworzą one świat pełen sennego realizmu, przesiąknięty poetyckością. Kolor, podobnie jak i kreska, jest nie tylko znakiem rozpoznawczym twórczości Bednarskiego (żółcień, czerwień, biel i błękit), ale podobnie jak u starych mistrzów zawiera w sobie symbolikę. Jest ona szczególnie ważna w pracach, które „ilustrują” tekst, mit, bądź przekaz religijny.

…Artysta staje się egzegetą, który pędzlem maluje i wydobywa przesłanie, staje się „głosem”, który „można i trzeba zobaczyć”, także po to, aby lepiej go zrozumieć. W ten sposób obraz komunikuje to, co niewyobrażalne, a jednak ważne, konieczne i niezbędne.

Wycinanki Bednarskiego, swoją kolorystyką i bogactwem ornamentyki przywodzą na myśl młodopolskie witraże Stanisława Wyspiańskiego czy Józefa Mehoffera. Z tymi wielkimi poprzednikami łączy go jeszcze jedno – zawsze mówi o rzeczach ważnych.

Tadeusz Zych

­